ساتيار : (اوستايي) 1- از نام‌هاي زرتشتي كه گونه‌ي ديگر آن به نظر مي‌رسد ساديار باشد؛ 2- (اَعلام) نام يكي از سرداران داريوش.

ساميار : (سام = سبيكه‌ي زر و سيم + يار (پسوند دارندگي)) (به مجاز) ثروتمند.

سامين : (سام + ين (پسوند نسبت))، منسوب به سام، ( سام.

سانيار : (سان = كيفيت، چگونگي، قدرت، عزت + يار (پسوند دارندگي))، داراي عزت و قدرت و كيفيت.

ساويز : شخص خوش‌اخلاق و نيك خو (ي).

سبحان : (عربي) 1- پاك، منزه؛ 2- از نام‌هاي خداوند.

سبلان : (= سولان) (اعلام) 1) رشته کوه آتشفشانی در شمال غربی ایران، در استان های اردبیل و آذربایجان شرقی. بلندترین قله اش 4821 متر ارتفاع دارد. دارای چشمه های آب گرم و آب سرد فراوان است؛ 2) سبلان، سالم بن عبدالله، محدّث و فقیه اهل مدینه و از راویان موثّق.

سپنتا : (اوستايي) پاك و مقدس.

سپهدار : 1- فرمانده سپاه، سپهسالار؛ 2- فرمانروا، پادشاه.

سپهر : 1- آسمان؛ 2- (به مجاز) روزگار؛ 3- (در موسيقي ايراني) گوشه‌اي در دستگاه راست پنجگاه؛ 4- (اَعلام) سپهر: شهرت و تخلّص محمّدتقی خان کاشانی [قرن 13 هجری]، مورخ ایرانی، ملقب به لسان الملک، مؤلف ناسخُ التَواریخ، به فارسی.